Zabriskie Point (ταινία)

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Μικελάντζελο Άντονιόνι με τους: Μαρκ Φρέσετ, Ντάρια Χάλπριν, Ροντ Τέιλορ

Ο Μαρκ, ένας φοιτητής που καταζητείται από τις αρχές για το φόνο ενός αστυνομικού σε συμπλοκές εντός του πανεπιστημίου, διαφεύγει κλέβοντας ένα αεροσκάφος. Συναντάει στην έρημο την Ντάρια, μια φοιτήτρια που έχει επίσης εγκαταλείψει το αφεντικό της, έναν επιτυχημένο property developer.













Τρία πράγματα που πιθανόν δεν γνωρίζεις για το Zabriskie Point Πηγή: www.lifo.gr



Είναι μια τόσο χαζή και ηλίθια ταινία, γεμάτη από την κορφή μέχρι τα νύχια με ιδεολογικό βάρος το οποίο είναι προφανές ότι δεν καταλαβαίνει που η μόνη μας αντίδραση είναι η λύπηση». Αυτά είχε γράψει ο σπουδαίος κριτικός του κινηματογράφου Roger Ebert στην κριτική του για το Zabriskie Point, την αμερικάνικη ταινία του 1970 που σκηνοθέτησε το Michelangelo Antonioni.   Η προηγούμενη ταινία του ήταν το πολύ πετυχημένο Blow-Up του 1966, μια ιστορία φόνου και μυστηρίου στo Swinging London. Το Zabriskie Point όμως ήταν μια κριτική αποτυχία, με τους επικριτές του να επισημαίνουν το χαοτικό του σενάριο και την ψυχρότητα των ηρώων του. Η ιστορία ήταν λίγο στοιχειώδης σε σημεία και οι χαρακτήρες φαινόντουσαν βαριεστημένοι, ρευστοί και ανέκφραστοι αλλά αυτό ήταν το νόημα. Δυστυχώς όταν κυκλοφόρησε, το επίσης απογοητευμένο κοινό που περίμενε να βρει απλά να μην ενδιαφερθεί καθόλου.   Οι βασικοί πρωταγωνιστές του φιλμ η Daria Halpirn και ο Mark Frechette δεν ήταν επαγγελματίες.  Προσέλαβαν τον Frechette όταν τον είδε η βοηθός του Antonioni να μαλώνει σε μια στάση λεωφορείο. Εντυπωσιάστηκε με την συμπεριφορά του («Είναι 20 και μισεί τα πάντα», είπε τότε στον σκηνοθέτη).  Διάλεξαν την Halprin όταν είδαν την εμφάνιση της στο χίπι ντοκιμαντέρ Revolution. Τo φιλμ προκάλεσε μεγάλο σούσουρο στην εποχή του κυκλοφόρησε και τώρα θεωρείται ένα καλτ αριστούργημα, που εμπνέει μέχρι και σήμερα.   Αυτά είναι τρία απίθανα facts που έγιναν πίσω από τις κάμερες που δεν είναι ευρέως γνωστά:

  Οι πρωταγωνιστές του έγιναν μέλη μιας αίρεσης 

Οι δυο βασικοί ηθοποιοί τα έφτιαξαν καθώς γυρίζονταν το φιλμ. Ο Frechette εκείνη την εποχή είχε επενδύσει σε ένα γκρουπ ενός τύπου που λεγόταν Mel Lyman – σε σημείο που δώριζε όλο το μισθό στο κοινόβιο και εκνεύριζε τον Antonioni συνέχεια λέγοντας να διαβάσει τα βιβλία του Lyman. Μαζί με την Halprin μετακόμισαν στα αρχηγεία του που βρισκόταν έξω από την Βοστόνη. Όταν προωθούσαν την ταινία, εμφανίστηκαν σαν να είναι ζόμπι σε μια τηλεοπτική συνέντευξη με τον Frechette να λέει ότι ζούσαν σε ένα κοινόβιο και είχαν μόνο σκοπό της ζωής τους να υπηρετούν τον Lyman. Αργότερα η Halrpin τον παράτησε και παντρεύτηκε τον Dennis Hopper ενώ ο Franchette σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα στην φυλακή το 1975 – τον είχαν συλλάβει επειδή είχε αποπειραθεί να ληστέψει μια τράπεζα σαν ένα είδος διαμαρτυρίας ενάντια στο Watergate. Το έβλεπε σαν ένα τρόπο να κλέψει από τον Πρόεδρο Νίξον.

  Η σκηνή του σεξ της ταινίας έμπλεξε την κυβέρνηση .

Μάλλον δεν ήταν η πιο έξυπνη ιδέα του Antonioni να βρει τους έξτρα ηθοποιούς που χρειαζόταν για την διαβόητη μαζική σκηνή οργίου στην έρημο μέσω μιας αγγελίας στην εφημερίδα. Δεν χρησιμοποίησε κανένα τρικ της κάμερας, όντως αυτοί είναι περίπου 100 χίπιδες που κυλιόντουσαν στην Καλιφορνέζικη σκόνη.  Οι αρχικές αναφορές που κυκλοφορούσαν, έλεγαν ότι η ταινία θα προσλάμβανε περίπου 10.000 άτομα για την σκηνή και δεν προκαλεί έκπληξη που αμερικάνικη κυβέρνηση άρχισε να ερευνά το φιλμ, ειδικά αφότου προσέλαβαν στο καστ την γυναίκα ενός αρχηγού των Black Panthers.  Προσπάθησαν να δουν αν ο Antonioni καταπατούσε το Mann Act ή ότι έφερνε ανήλικες γυναίκες στην πολιτεία για παράνομους σκοπούς αλλά επειδή δεν κινηματογράφησε καθόλου πραγματικό σεξ (και πολλοί από αυτούς που εμπλέκονταν ήταν επαγγελματίες ηθοποιό, δεν του απαγγέλθηκαν κατηγορίες.  «Είδαν ένα αεροπλάνο, όλο βαμμένο και τα παιδιά να μιλάνε για πολιτική, έτσι ίσως μάλλον νόμισαν ότι ήμουν ένας κομμουνιστής που ξεκινούσε επανάσταση», είπε ο διάσημος σκηνοθέτης μετά την κυκλοφορία του φιλμ.

 Το κανονικό τέλος του φιλμ κόπηκε 

Αν και η τελευταία σκηνή της ταινίας είναι πραγματικά εμβληματική– ένα μοντέλο ενός σπιτιού που βρίσκεται στο βουνό ανατινάζεται σε μια ένδειξη διαμαρτυρίας για την καπιταλιστική Αμερική με τα συντρίμμια να πετάνε στον ουρανό υπό τους ήχους των Pink Floyd – δεν ήταν αυτό που ο Antonioni είχε σκεφτεί και σχεδιάσει αρχικά. Στην δική του εκδοχή που γυρίστηκε αλλά δεν προβλήθηκε ποτέ, ένα αεροπλάνο πετάει και γράφει στον αέρα την πρόταση ‘Fuck You America’. Καθόλου διακριτικός. Δυστυχώς οι παραγωγοί της ταινίας  (MGM) δεν μπορούσαν να επιτρέψουν μια τόσο κραυγαλέα επίδειξη αντιαμερικανισμού έτσι η σκηνή κόπηκε. Στο τέλος της παραγωγής, ο Ιταλός είχε τόσο πολύ βαρεθεί με την άσκοπη κινηματογράφηση στην Αμερική και απλά δήλωσε τον εκνευρισμό του με τον πιο προφανές τρόπο που μπορούσε να σκεφτεί για να το εκφράσει στο κοινό εκείνη την εποχή.